​Pairi Daiza.
Vertaald: ommuurde tuin.
We mochten zoals Adam en Eva destijds genieten in een aards paradijselijke tuin.
We zagen er heel wat dieren.
Geniet van de kiekjes die horen bij de verhalen van de kinderen.

Plassen ... tanden poetsen ... onder de wol ... verhaaltje.
Juf Sandra sluit de avond af.
En nu de grote vraag: "Wie zal er slapen als een roosje?"

Welterusten!

 "Ik mag nooit zoveel frietjes eten..." Blije gezichten aan het frietkraam van de mama's en papa's van de ouderraad.
Na de frietjes hebben we de speelplaats voor ons alleen.
En ... ook de regen is ons gunstig gezind en blijft nog even in de wolken.

Buikjes vol en genieten van de goochelshow.
Alhoewel ... mama Kathy wist niet of ze 'met of zonder' hand naar huis zou gaan. Dat was spannend!

Ondertussen wordt er naarstig gewerkt: een aandenken aan deze nacht wordt zorgvuldig uitgeknipt.

​Zenuwen, kriebels, nieuwsgierig ...
Eindelijk is het zover.
De mama's en papa's hielpen onze bedjes goed te leggen.
Nog een zoen. (Sommigen hadden daar zelfs geen tijd meer voor.)
Daarna zwaaiden we ze buiten.

We kunnen eraan beginnen.